Dzisiaj 14 marca, czyli dzień liczby Pi. Z tej okazji przedstawiamy krótką historię stałej Archimedesa i ciekawostki o niej.
Pierwsze obchody tego dnia miały miejsce w 1988 roku w muzeum nauki Exploratorium w San Francisco z inicjatywy Larry’ego Shawa. Na datę święta wybrano 14 marca z racji skojarzenia z przybliżeniem liczby Pi (3,14). Święto ma na celu promowanie matematyki i rozpowszechnianie stałej matematycznej. W ostatnich latach możemy zauważyć, że coraz więcej szkół włącza się w świętowanie, organizując różnego rodzaju konkursy, konferencje i wykłady.
Z matematycznego punktu widzenia stała Archimedesa to stosunek obwodu koła do długości jego średnicy. Używana jest w wielu dziedzinach matematyki i fizyki , a także innych naukach ścisłych. Jednak najczęściej korzysta się z niej w geometrii. Ludolfina (bo tak również jest nazywana liczba Pi) została na zawsze zapisana w poezji naszej polskiej noblistki Wisławy Szymborskiej. Warto zwrócić uwagę, że Pi jest również literą greckiego alfabetu. Co ciekawe w języku angielskim liczbę Pi wymawia się w ten sam sposób co „pie”, czyli ciasto/placek. Z okazji tego święta często w zagranicznych restauracjach podaje się pizza pie albo apple pie (potrawy w kształcie koła) w celu uhonorowania tej niezwykłej liczby.
Liczba Pi
Podziwu godna liczba Pi
trzy koma jeden cztery jeden.
Wszystkie jej dalsze cyfry też są początkowe
pięć dziewięć dwa, ponieważ nigdy się nie kończy.
Nie pozwala się objąć sześć pięć trzy pięć spojrzeniem,
osiem dziewięć obliczeniem,
siedem dziewięć wyobraźnią,
a nawet trzy dwa trzy osiem żartem, czyli porównaniem
cztery sześć do czegokolwiek
dwa sześć cztery trzy na świecie.
Najdłuższy ziemski wąż po kilkunastu metrach się urywa.
Podobnie, choć trochę później, czynią węże bajeczne.
Korowód cyfr składających się na liczbę Pi
nie zatrzymuje się na brzegu kartki,
potrafi ciągnąć się po stole, przez powietrze,
przez mur, liść, gniazdo ptasie, chmury, prosto w niebo,
przez całą nieba wzdętość i bezdenność.
O, jak krótki, wprost mysi, jest warkocz komety!
Jak wątły promień gwiazdy, że zakrzywia się w lada przestrzeni!
A tu dwa trzy piętnaście trzysta dziewiętnaście
mój numer telefonu twój numer koszuli
rok tysiąc dziewięćset siedemdziesiąty trzeci szóste piętro
ilość mieszkańców sześćdziesiąt pięć groszy
obwód w biodrach dwa palce szarada i szyfr,
w którym słowiczku mój a leć, a piej
oraz uprasza się zachować spokój,
a także ziemia i niebo przeminą,
ale nie liczba Pi, co to to nie,
ona wciąż swoje niezłe jeszcze pięć,
nie byle jakie osiem,
nie ostatnie siedem,
przynaglając, ach przynaglając gnuśną wieczność
do trwania.
Wisława Szymborska